"Yardım Edebilir miyim?"


Mağazada dolaşıp duruyorum...
Ne çok renk var, ne çok model...
Bunları çocukların üzerinde hayal ediyorum; ne güzel olur...büyük mor sever, ortanca pembe...küçük henüz kararsız.
Oysa kendime gömlek almak için evden çıkmıştım...
Ama önemli olan ben değilim.
Öncelik hep çocukların.
Tıpkı babam gibi...
Tıpkı annem gibi...
Elimde siyah bir manto tutuyorum...indirimdeymiş...
Her şey indirimde zaten...etiketler anlamsız geliyor bir müddet sonra.

Vazgeçiyorum gömlek almaktan.
Bu siyah manto da nereden çıktı şimdi?
Neden aldım elime, neden tuttum ucundan?
Mağazanın bütün renklerini ve benim bütün neşemi kaçırdı.
Gözüm dalıyor ona bakarken...
Bir anda gözümden yaşlar damlıyor...
Geçmişten bir an işte önümde duruyor;
...
4.sınıftan önce bir tanıdığımızın verdiği siyah önlüğü giyiniyordum.
Daha sonra birden o mu küçüldü, ben mi büyüdüm...bilemiyorum.
Önlük artık üzerime olmuyordu...
Ve evimizde, taaa yaz tatilinden başlayan ama inanılmaz derecede sessiz mi sessiz bir kriz çıkıyordu...
Soru şuydu; "Yeni seneye giyinilecek olan siyah önlük nasıl alınacak?"
Annem kara kara düşünüyor, babam düşünüyordu...
Ben de bunu görüyordum.
Sesimi çıkaramıyor, sadece yutkunuyordum.
Annem çare bulamıyordu...
Demek ki o zamanlar dikiş de diken annem gerekli olan o iki metre kumaşı dâhi alamıyordu.
Bir gün annem 'düşünme artık' dedi, 'ben halledeceğim'...
Şimdiki çocuklar gibi değildim...
Sabırla bekliyordum...
Yaz tatilinin büyük bir kısmını kışın giyineceğim siyah önlüğün nasıl olup ta ortaya geleceğini düşünmekle geçirdim.
Bir gün annemi; babamın az biraz giyilmiş, sert kumaştan olan siyah paltosunu yere yatırmış keserken gördüğümde sormak bile istemedim...
O anda 'yok canım' dediğimi hatırlıyorum...tabii kendi kendime...
Ama çaresizlik işte...insana; çocuğu giysin diye, bir ikincisi olmayan kışlık siyah paltoyu kestirip, çıkan parçalarla siyah bir önlük diktirir mi?
Evet...
Evet, o palto bozuldu...ve yerine siyah bir önlük dikildi.
Ben de onu giyindim.
Her giyindiğim soğuk günde babamın paltosunu giyindiğimi düşünerek giyindim.
Bazen ağlayarak, bazen çocukluk işte unutarak, bazen modelinden ve kumaşının ağarmasından utanarak...giyindim.
Uzun bir süre palto alamayan babamım bizi okutmak için bunları yaptığını anlayarak giyindim.
Soğuklarda;
"Allah'ım babam üşümesin" diye dualar ederek giyindim...
Sıcak havalarda, kalın olan kumaşından ne kadar bunalsam da, oynamamı bile engelleyen sertliğinden çok rahatsız olsamda...şikayetsiz giyindim...
...
Siyah mantoyu bıraktım elimden...
Mağazadan çıkarken bana bakan genç kız "yardımcı olalım hanfendi" derken...
"teşekkür ederim" diyebildim...
Nasıl yardım edebilirdi ki?...
Zannımca eski yaraların merhemi burada satılamazdı...
...

Yorumlar

  1. Yine yuregimizin en derinliklerine dokundun.emin ol senin gibi benim gibi boyle hikayesi olan bir suru insan var.Ve yine eminol ki o hikayeler bizi buyuttu olgunlastirdi boyle samimi insanlar yapti.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Rana Sultan,
      Estağfurullah...çok teşekkür ederim.
      Çok haklısın...İnşAllah ben de bir gün olgunlaşanlardan olurum...
      Muhabbetle♥♡♥

      Sil
  2. Ya hi inan içim saatlerdir öyle daralıyordu ki! Agladim aglayacagim yani....La havle diyorum hasbınallah diyorum geçmiyor. Bir de senin yazını okuyunca iyice doldum...anılarını yazılarını okumayalı ne çok olmuş. Hakkını helâl et.Yoksa ben ben biri hic unutmadım.ilk göz ağrısı derler ya aynı onlardansın benım icin.Anıların çoğunlukla hüzünlü...Bugün okula giderken dolmuş bekleyen bir öğrencimi arabama aldım aslında evi okulun karsisinda.Niye buradan biniyorsun diye sordum.birsz anaç konusunca kız öğretmenim, babam ben 8 aylıkken ölmüş, annem de başka bir adamla evli.O adam da beni evde annemin yanımda istemiyor bu yuzden teyzemde kaliyorum dedi.sabah sabah bütün enerjim moralim alt ust oldu... Ufacık yürekler kocaman dertleri sıkıntıları yüreklerinde nasıl taşıyorlar...ya da aslında taşıdıklarını sansalarda bir gün, alakasız bir yerde taşınmaz hale gelip , gozlerden akıveriyor... :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım Rabiacığım,
      Duygular karşılıklı...
      Hep bakıyorum sen neler yapıyorsun diye...Maşallah dilimde, dualar ediyorum.
      Evet haklısın sanırım...
      yazmam için ya çok mutlu olmam...ya da çok hüzünlü olmam gerekiyor...
      bilmem...bu bir eksiklik aslında.
      Hak ne demek canım. Asıl sen hakkını helâl et.
      Değerlisin, önemlisin, özelsin...İnşAllah öyle kalacak.
      Muhabbetle♥♡♥

      Sil
  3. Canım benim sağol ♡

    YanıtlaSil
  4. CANIM MEVLAM ANNENDEN BABANDAN RAZI OLSUN...SENİN GİBİ KOÇAMAN YÜREKLİ EVLAT YETİŞTİRMİŞLER...BİZLER SİZLERİ YETŞTİRİRKEN SİZLERDE EVLATLARINIZI YETİŞTİRİRKEN BAZI ZAHMETLER OLUR...NE MUTLU SİZİN ANNE BABANIZA...SEN GİBİ EVLATLARI VAR...MUHABBETLERİMLE

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım ablacığım,
      Estağfurullah, çok duygulandım. Allah razı olsun senden...
      çok teşekkür ederim güzel düşüncelerin için.
      Muhabbet ve dua ile...hürmetler♥♡♥

      Sil
  5. Gerçekten çok duygulandım yazınızı okurken Allah anne ve babanızdan razı olsun. İşte ne zaman anne ve baba oluyoruz o zaman anlıyoruz onların yaptığı fedakarlıkları. Aslında bize yazık ki geç farkediyoruz :((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim,
      Sevgiler♥♡♥

      Sil
  6. Babanız hiç üşümemiştir üzülmeyin,
    minicik bir kızın dualarıyla yüreği sıcacık olmuştur onun :)


    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Allah sizi bununla sınamasaydı bugünlere gelemezdiniz Benim gibi sizin gibi yokluk görmeseydik şimdiki elimizdekilere şükretmezdik

      Sil
    2. İnşallah, teşekkür ediyorum♥♡♥

      Sil

Yorum Gönder


Fikrinizi belirtmenizden mutluluk duyarım.
Yazacağınız her şey benbir için çok önemli ve kıymetli.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kişisel Bir Hayat Planı

Döner misin bana?